Η ιστορία της απόσταξης ξεκίνησε πριν εφτά με οκτώ αιώνες. Οι επικρατέστερες φήμες αναφέρουν οτι όλα ξεκίνησαν σε ένα μοναστήρι του Άγιου Όρους, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν την φύση στο έπακρο.
Έτσι έγινε και με το αμπέλι, η εκμετάλλευση του ξεκίνησε με τον καρπό του τα σταφύλια, στην συνέχεια με τα φύλλα, τους βλαστούς και τον κορμό του. Οι ποικιλίες πάρα πολλές, άρα και οι γεύσεις, σταφύλια λευκά, μαύρα, κόκκινα. Πέρα από την δοκιμή του σταφυλιού αυτούσιο προσπάθησαν να πάρουν και το ζουμί του με αποτέλεσμα τα χιλιάδες κρασιά ανά περιοχές.
Τα τσίκουδα ήταν απομεινάρια από την διαδικασία μετατροπής του σταφυλιού σε κρασί. Η απόσταξη ήταν η λύση, μετά από ένα μήνα ωρίμανση τα τσίκουδα ήταν έτοιμα για την απόσταξη. Όπως κάθε συνταγή έτσι και αυτή φεύγοντας από το Άγιο Όρος είχε μετατροπές. Το απόσταγμα απλώθηκε σε όλη την Μεσόγειο, όπως, στην Ιταλία, στην Κύπρο, στην Μέση Ανατολή, στην Τουρκία και σε άλλα μέρη.
Στην Ελλάδα το απόσταγμα χωρίστηκε σε τρείς μορφές το τσίπουρο, το ούζο και την τσικουδιά ή Κρητική ρακή. Οι τρείς διαφορετικές έννοιες έγιναν ένα έξτρα εισόδημα για τους αγρότες την περίοδο μετά το 1900 έως και σήμερα. Οι τότε κυβερνήσεις έδωσαν άδειες για να πραγματοποιείτε η απόσταξη ελεγχόμενη.
Η απόσταξη έγινε γιορτή και στην συνέχεια παράδοση, η νέα γενιά με σεβασμό κληρονομούσε την άδεια για την απόσταξη, την συνταγή και τις γνώσεις της διαδικασίας. Όταν η αρμόδια υπηρεσία για την απόσταξη δώσει την άδεια στα παραδοσιακά μέρη απόσταξης ξεκινάνε το γλέντι με μουσικά όργανα και την παραδοσιακή μουσική του κάθε τόπου.
Τσικουδιά ή Ρακή
Με ψήφισμα στην ΕΟΚ το 1989 (αρ. 1576/89) για τα οινοπνευματώδη ποτά κατοχυρώθηκαν τα εξής ονόματα από την Ελλάδα και την Τουρκία. Η Τουρκία καταχώρησε το όνομα «raki» και η Ελλάδα το όνομα τσικουδιά Κρήτης, τσίπουρο Τυρνάβου, τσίπουρο Μακεδονίας και τσίπουρο Θεσσαλίας.
